Hilligabend
|
|
Westostfälisch
|
|
|
Eck gluwe, dat kein Dag in Jahr sau deip int Herze geiht wej Hilligabend, wenn de
Buhm in vullen Glanze steiht. Dat Licht is out ner andern Welt un latt dat Herze slahn,
un alle Klaukheit klärt nich up, wat Gott an uns edahn. Wej fühlet, dat ne Siehnsucht heewt
den Minschen in de Höcht un dat hei in der swaren Tejt de Lasten lichter dröggt. Slout drejste up,
wat in deck is un lat viel Wärme rint, denn slutt uk Gott de Düre up un don bis du wedder Kind.
|
|
|
Daheime
|
|
Oberhelmegauisch (Umgebung von Nordhausen)
|
|
|
|
Min Schicksal will,
daß ich mich sall in fremder Walt rimtriebe. Im Kampf im`s Lawen denk ich oft: Kinnste
doch daheim gebliebe! Ich heerte reden manchen Mann, gar manches war erbaulich, doch
wu me spricht, wie Mutter spricht, klingt jedes Wort vertraulich. Es heißt: Daheim äs
doch daheim, äs`s Stichen au noch klennre, wann`s Hieschen noch so dirftig äs, daheim äs
dach schennre.
|
|
witter
|
|